Istne wariactwo

Nie mam jakiegoś dzikiego parcia na chwalenie się lakierami, kupowanie lakierów na takiej zasadzie, jak kupuję cienie (takiego jeszcze nie mam! co z tego, że mam pięć tysięcy milionów podobnych! przecież ten ma srebrne drobinki! nie mam takiego koloru ze srebrnymi! . . . no, dobra, mam, ale ten też chcę!), robienie swarchy lakierów, zmienianie koloru na paznokciach codziennie i roztkliwianie się nad czymkolwiek, co związane z lakierami, ale... Tym muszę się pochwalić! Trafiło mi się przy okazji zakupów ciuchowych na wyprzedaż starych kolekcji w 'salonie' O.P.I., więc nie mogłam przejść obok tego zjawiska ot tak, jak przeszłabym obok wyprzedaży sukienek albo sandałków z diamencikami. Grzebałam, grzebałam i wygrzebałam - lakier Mad as A Hatter z kolekcji wydanej na okoliczność mojego przyssania się do kinowego ekranu podczas wyświetlania Alicji w Krainie Czarów. Gdyby to oto cudo nazywało się na przykład Another Shitty Glitter Nail Polish That You Personally Don't Fucking Need At All, czyli bardziej adekwatnie, to zapewne nawet bym na niego nie zwróciła uwagi, ale... nazywał się Mad as a Hatter, no, heloł, to mnie obliguje. Zapewne pozostawiłabym to dla siebie, bo moje paznokcie to nie coś, na co chce się patrzeć, nawet jeśli są pokryte fioletowo-różnorakim brokatem, ale... (po raz kolejny już dzisiaj, budujemy napięcie) muszę to zrobić, ponieważ że po raz pierwszy w moim trzyletnim życiu z pomalowanymi paznokciami, spadła na mnie lawina komplementów właśnie z powodu koloru lakieru, więc, panie i dziewczęta, przed wami zmielony (wnioskuję po kolorach) Szalony Kapelusznik!

O.P.I. Nail Lacquer, Mad as a Hatter

Jeszcze dorzucę anegdotkę związaną z tematem wprost z Douglasa, gdzie zaniosło mnie w poszukiwaniu Pirackiej kolekcji, chciałam sobie popatrzeć i pomacać, bo moje kupowanie O.P.I. zwykle wygląda tak, że obśliniam się cała na sam widok, wybieram dwa do trzech kolorów, potem je grzecznie odkładam i idę po kolejny tom Wiedźmina, Tym razem też chciałam sobie popatrzeć i może zakupić ten ładny róż (kupiłam go później razem z tym gustownym brokatem, ale ćśśś), więc udałam się do pani, pani wyglądała na całkiem do rzeczy, chociaż miała paskudną kreskę, w której każdy wyglądałby źle, a co dopiero posiadacz tak osadzonych oczu, jakie ona posiadała, ale to pomińmy, zapytałam w takim razie, czy owa kolekcja jest dostępna. Pani się skonsternowała, postanowiłam pomóc: O.P.I., lakiery, kolekcja limitowana, Piraci z Karaibów, pastele, (scena, w której Johnny jęczy i doprowadza mnie tym do fiksacji oralno-analnej), czy się pojawiła. Pytanie - a to taka była?, potwierdziłam, owszem, była. Po minucie ciężkiej rozkminy pani powiedziała, że tak, jest, ona mi pokaże. W tym momencie zrobiło się ciekawie, bo kierowała się w stronę standu, a ja stand już dokładnie obejrzałam i czego jak czego, ale tej kolekcji tam nie uiścisz. I jakie było moje zdziwienie, kiedy pani wręczyła mi resztki kolekcji Texas (dosłownie, wsadziła mi do łapek pięć, czy sześć butli lakieru). Mina, którą wykonałam, była godna uwiecznienia, chyba zgłoszę się do pana ochroniarza przy następnej wizycie ze słownym i pisemnym w trzech kopiach wnioskiem o udostępnienie nagrań z kamer, chciałabym się zobaczyć w tym momencie. Powiedziałam więc, że to są resztki kolekcji Texas, a nie to, czego szukam. Uzyskałam odpowiedź, że nie, to są lakiery, które weszły teraz na stałe z jakąś kolekcją. Pewnie skomentowałabym to facepalmem, gdybym którykolwiek palm miała wolny.

Stąd wniosek - przy wyborze lakierów do paznokci należy kierować się miłością :)))